Pałac - wzniesiony w 3 ćwierci XVIII wieku (po roku 1762) dla Franciszka Rostworowskiego, starosty żytomierskiego i jego żony Marianny z Kołaczkowskich. Od 1790 należał wraz z dobrami wełeńskimi do rodziny Grabowskich, następnie przeszedł w ręce niemieckie. Po I wojnie światowej majątek był dzierżawiony przez Skarb Państwa. Pałac przebudowywany w XIX i XX wieku (po pożarze). Późnobarokowy, murowany, na rzucie prostokąta, z zaokrąglonym ryzalitem frontowym i półkolistym ryzalitem ogrodowym. Ryzalit elewacji ogrodowej tworzy na piętrze otwarty balkon i poprzedzony został prostokątnym tarasem, na który prowadzą dwubiegowe schody. Na osi poprzecznej pałacu w trakcie frontowym obszerna sień na planie koła, skomunikowana bezpośrednio z owalnym salonem w trakcie ogrodowym. Pod salonem „sala terrena” , także na planie owalu, o stropie wspartym na 8 słupach. Z obu stron pałacu umieszczono klatki schodowe łączące się górą w rodzaju tarasu (galerii). Okna zamknięte półkoliście, na poddaszu prostokątne. W pałacu bywał w latach 1772 i 1776-1780 Józef Wybicki, odwiedzając przyszłą żonę Esterę Wierusz Kowalską.
Pałac jest własnością prywatną.
W Wełnie znajduje się też kościół filialny p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego - jeden z najcenniejszych zabytków budownictwa drewnianego w Wielkopolsce.
Obecny kościół wzniesiony został w roku 1727 jako filialny parafii parkowskiej z fundacji Wojciecha Rydzyńskiego, kasztelana lądzkiego. W dniu 11 września 1780 roku w kościele odbył się ślub autora "Mazurka Dąbrowskiego" Józefa Wybickiego i jego drugiej żony Estery Wierusz Kowalskiej.