Kanał Koryncki oddziela od Grecji jej najbardziej wysuniętą na południowy zachód część – Półwysep Peloponez. Półwysep ma powierzchnię ok. 21 400 km2 i stanowi tym samym 1/6 całkowitej powierzchni kraju. Od stałego lądu oddzielony został w XIX wieku w miejscu, w którym przyłączony był do niego bardzo wąskim przesmykiem, o szerokości około 6 km od morza Jońskiego do morza Egejskiego.
Kanał Koryncki przekopany został w latach 1881-1893. Przecina on przesmyk Koryncki, łączący podstawowy człon Półwyspu Bałkańskiego z Peloponezem. Kanał o długości 6,3 km, szerokości 24,6 m i głębokości wody 7 m łączy Zatokę Sarońską (Morze Egejskie) z Zatoką Koryncką. Wysokość wiszących nad lustrem wody skał przekracza 70 metrów. Próby przekopania kanału sięgają starożytności. Zanim powstał kanał, Przesmyk Koryncki wykorzystywany był do transportu drogowego towarów i statków ( ! ) pomiędzy portami leżącymi po jego obydwu stronach.
Jadąc drogą z Aten, przekracza się kanał w pobliżu jego południowo-wschodniego krańca.